Dawka dobowa dla dorosłych wynosi 24-48 mg w dawkach podzielonych. Tabl. zawierające 8 mg betahistyny dichlorowodorku: 1-2 tabl. 3 x/dobę. Tabl. zawierające 16 mg betahistyny dichlorowodorku: 1 do 1 tabl. 2-3 x/dobę. Tabl. zawierające 24 mg dichlorowodorku betahistyny: 1 tabl. 2 x/dobę.. Dawkę należy ustalać indywidualnie w zależności od reakcji pacjenta na produkt leczniczy. Poprawę można zaobserwować czasami po kilku tyg. leczenia. Najlepsze wyniki terapeutyczne uzyskuje się niekiedy po kilku m-cach leczenia. Dzieci i młodzież. Nie zaleca się stosowania betahistyny u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat z powodu braku danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania. Pacjenci w podeszłym wieku. Chociaż dane z badań klinicznych w tej grupie pacjentów są ograniczone, na podstawie dużego doświadczenia po wprowadzeniu produktu do obrotu można stwierdzić, że nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Zaburzenia czynności nerek. Brak dostępnych specyficznych badań klinicznych w tej grupie pacjentów, ale na podstawie doświadczenia po wprowadzeniu produktu do obrotu wydaje się, że nie ma konieczności zmiany dawkowania u tych chorych. Zaburzenia czynności wątroby. Brak dostępnych specyficznych badań klinicznych w tej grupie pacjentów, ale na podstawie doświadczenia po wprowadzeniu produktu do obrotu wydaje się, że nie ma konieczności zmiany dawkowania u tych chorych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Betahistyna jest przeciwwskazana u pacjentów z guzem chromochłonnym nadnerczy (phaeochromocytoma). Betahistyna jest syntetycznym analogiem histaminy i może wywoływać uwalnianie amin katecholowych z guza, co powoduje ciężkie nadciśnienie tętnicze.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania betahistyny u pacjentów z wrzodem trawiennym występującym obecnie lub w przeszłości, ponieważ produkt leczniczy może niekiedy spowodować niestrawność. Należy zachować ostrożność u pacjentów z astmą oskrzelową. Należy zachować ostrożność podczas stosowania betahistyny u pacjentów z pokrzywką, wysypką lub alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa ze względu na możliwość nasilenia się tych objawów. Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężkim niedociśnieniem tętniczym. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu „Lapp”) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego preparat. Rzadko zgłaszano występowanie senności związanej ze stosowaniem betahistyny. Pacjenci, u których występują te objawy powinni być poinformowani o konieczności unikania czynności wymagających koncentracji, takich jak prowadzenie pojazdów mechanicznych i obsługiwanie urządzeń mechanicznych.

Nie stwierdzono przypadków niebezpiecznych interakcji. Istnieje doniesienie o interakcji z alkoholem etylowym oraz preparatem zawierającym pirymetaminę z dapsonem oraz doniesienie o nasileniu działania betahistyny przez salbutamol. Ponieważ betahistyna jest analogiem histaminy, teoretycznie możliwa jest interakcja z lekami przeciwhistaminowymi, ale brak jest doniesień na ten temat.

Badania na zwierzętach dotyczące wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka i płodu, przebieg porodu i rozwój pourodzeniowy są niewystarczające. Potencjalne zagrożenie dla ludzi nie jest znane. Nie zaleca się stosowania preparatu u kobiet w ciąży. Betahistyna przenika do mleka matki i osiąga stężenie zbliżone do stwierdzonego w osoczu. Nie jest znane toksyczne działanie betahistyny w takich stężeniach u noworodków. Należy zatem unikać stosowania betahistyny u pacjentek karmiących piersią.

Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) wysypki skórne i świąd. Zaburzenia układu nerwowego:(częstość nieznana) bóle głowy i sporadycznie senność. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: (rzadko) dolegliwości żołądkowo-jelitowe, nudności i niestrawność.Działania niepożądane w dawkach 8mg lub 16 mg. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: (często) nudności i zaburzenia trawienia. Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości, np. anafilaksja. Zaburzenia żołądka i jelit: łagodne dolegliwości żołądkowo-jelitowe (np. wymioty, bóle żołądka i jelit, wzdęcia i gazy). Dolegliwości te z reguły ustępują w przypadku podawania leku podczas posiłku lub po zmniejszeniu dawki. Zaburzenia układu nerwowego: (często) bóle głowy. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: obserwowano reakcje nadwrażliwości w postaci reakcji skórnych i podskórnych, szczególnie obrzęk naczynioruchowy, wysypkę, świąd i pokrzywkę.

Objawami przedawkowania betahistyny są nudności, wymioty, niestrawność, ataksja i napady drgawek po przyjęciu większych dawek. Nie ma swoistego antidotum. Zaleca się płukanie żołądka i leczenie objawowe. U niektórych pacjentów obserwowano łagodne lub umiarkowane objawy przedawkowania po dawkach 640 mg lub większych (np. bóle brzucha, senność, nudności). Poważniejsze objawy przedawkowania (np. drgawki, powikłania płucne i sercowe) obserwowano w przypadku zamierzonego przedawkowania, zwłaszcza w połączeniu z przedawkowaniem innych leków. W przypadku przedawkowania leku zaleca się postępowanie zgodnie z przyjętymi standardami.

Działanie agonistyczne betahistyny na receptory histaminowe H₁ w obwodowych naczyniach krwionośnych wykazano u ludzi poprzez zniesienie wywołanego przez betahistynę rozszerzenia naczyń krwionośnych za pomocą antagonisty receptorów histaminowych difenhydraminy. Betahistyna wywiera minimalny wpływ na wydzielanie kwasu żołądkowego (odpowiedź za pośrednictwem receptora H₂). Mechanizm działania betahistyny w chorobie Meniere'a nie jest znany. Skuteczność betahistyny w leczeniu zawrotów głowy może wynikać z jej zdolności do zmiany przepływu krwi w uchu wewnętrznym lub z bezpośredniego działania na neurony jądra przedsionkowego.

1 tabl. zawiera 8 mg, 16 mg lub 24 mg betahistyny dichlorowodorku.