Zalecana dawka to 16 mg raz/dobę rano, co najmniej na 1h przed posiłkiem, przez pierwsze 9 m-cy. Jeśli leczenie ma być zakończone, dawkę należy zmniejszyć do 8 mg raz/dobę przez 2 tyg. terapii; tę dawkę można zmniejszyć do 4 mg raz/dobę na dodatkowe 2 tyg., według uznania lekarza prowadzącego. Można rozważyć wznowienie leczenia według uznania lekarza prowadzącego. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności terapii z zastosowaniem kolejnych cykli leczenia produktem leczniczym. Jeśli pacjent zapomni przyjąć produkt leczniczy, powinien przyjąć go następnego dnia rano jak zwykle. Pacjent nie powinien przyjmować podwójnej dawki dobowej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Osoby w podeszłym wieku. Doświadczenia związane ze stosowaniem produktu leczniczego u osób w podeszłym wieku są ograniczone. Jednak na podstawie dostępnych danych klinicznych przewiduje się, że skuteczność i bezpieczeństwo stosowania produktu leczniczego będą podobne jak w innych badanych grupach wiekowych. Zaburzenie czynności wątroby. Nie przeprowadzono badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego w kaps. u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby. Stosowanie produktu leczniczego jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (klasa C wg klasyfikacji Childa-Pugha). Zaburzenie czynności nerek. Nie przewiduje się zmiany farmakokinetyki budezonidu u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. Dzieci i młodzież. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego w kaps. u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Dane nie są dostępne.

Kaps. twarde o zmodyfikowanym uwalnianiu należy połykać w całości, popijając wodą, rano co najmniej 1 h przed posiłkiem. Kaps. nie wolno otwierać, rozgniatać ani żuć, ponieważ może to wpłynąć na profil uwalniania produktu leczniczego.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (stopień C według klasyfikacji Childa-Pugha).

W przypadku przewlekłego stosowania glikokortykosteroidów mogą wystąpić działania ogólnoustrojowe, takie jak nadczynność kory nadnerczy i zahamowanie czynności nadnerczy. Glikokortykosteroidy mogą zmniejszać odpowiedź osi podwzgórze-przysadka-nadnercza (ang. HPA) na stres. W sytuacjach, w których u pacjentów wykonywane są zabiegi chirurgiczne, lub w innych sytuacjach stresowych zaleca się suplementację glikokortykosteroidami podawanymi ogólnoustrojowo. Ze względu na to, że produkt leczniczy zawiera glikokortykosteroid, należy stosować się do ogólnych ostrzeżeń dotyczących stosowania glikokortykosteroidów podanych poniżej. U pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim zaburzenieam czynności wątroby (odpowiednio klasy B lub C według klasyfikacji Childa-Pugha) ryzyko wystąpienia nadczynności kory nadnerczy i zahamowania osi nadnerczowej może być podwyższone ze względu na zwiększoną ekspozycję ogólnoustrojową na budezonid podawany doustnie. Pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby (klasy B według klasyfikacji Childa-Pugha) należy obserwować pod kątem nasilenia przedmiotowych i/lub podmiotowych objawów nadczynności kory nadnerczy. Należy monitorować pacjentów, u których leczenie glikokortykosteroidami o dużej dostępności układowej zmieniono na glikokortykosteroidy o mniejszej dostępności układowej, takie jak budezonid, ze względu na możliwość wystąpienia objawów przypisywanych odstawieniu steroidów, w tym objawów związanych z ostrym zahamowaniem osi nadnerczowej lub łagodnym nadciśnieniem wewnątrzczaszkowym. U tych pacjentów może być konieczne monitorowanie czynności kory nadnerczy, a dawkę glikokortykosteroidu o silnym działaniu ogólnoustrojowym należy zmniejszać ostrożnie. Zastąpienie glikokortykosteroidów podawanych ogólnoustrojowo budezonidem może prowadzić do ujawnienia alergii (np. nieżytu błony śluzowej nosa i wyprysku), które były wcześniej kontrolowane z zastosowaniem produktów leczniczych o działaniu ogólnoustrojowym. Pacjenci stosujący produkty lecznicze powodujące osłabienie układu immunologicznego są bardziej podatni na zakażenie niż osoby zdrowe. Na przykład ospa wietrzna i odra mogą mieć cięższy przebieg lub nawet śmiertelne skutki u podatnych pacjentów lub pacjentów przyjmujących glikokortykosteroidy w dawkach immunosupresyjnych. U pacjentów, którzy nie chorowali na te choroby, należy szczególnie uważać, aby uniknąć narażenia. Nie wiadomo, w jaki sposób dawka, droga podania i czas podawania glikokortykosteroidów wpływają na ryzyko rozwoju rozsianej postaci zakażenia. Nie jest również znany wpływ choroby podstawowej i/lub wcześniejszego leczenia glikokortykosteroidami na to ryzyko. W przypadku kontaktu z ospą wietrzną może być wskazane leczenie swoistą immunoglobuliną przeciwko wirusowi ospy wietrznej i półpaśca (VZIG) lub immunoglobuliną ludzką normalną do podawania dożylnego (IVIG), zależnie od okoliczności. W przypadku kontaktu z odrą może być wskazana profilaktyka immunoglobuliną ludzką normalną do podawania domięśniowego (IG). (Patrz charakterystyka produktu leczniczego VZIG i IG) Jeśli rozwinie się ospa wietrzna, można rozważyć zastosowanie leków przeciwwirusowych. Glikokortykosteroidy należy stosować ostrożnie, o ile w ogóle, u pacjentów z czynną lub utajoną gruźlicą, nieleczonymi zakażeniami grzybiczymi i bakteryjnymi, układowymi zakażeniami wirusowymi lub pasożytniczymi albo z zakażeniem oka wirusem opryszczki pospolitej. Należy monitorować pacjentów z zakażeniami, nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą, osteoporozą, chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy, jaskrą lub zaćmą, albo z cukrzycą lub jaskrą w wywiadzie rodzinnym lub z innymi schorzeniami, w których stosowanie glikokortykosteroidów może wiązać się ze zwiększeniem ryzyka wystąpienia działań niepożądanych. W przypadku stosowania glikokortykosteroidów podawanych ogólnoustrojowo lub miejscowo mogą być zgłaszane zaburzenia wzroku. Jeśli u pacjenta wystąpią objawy takie, jak niewyraźne widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu oceny możliwych przyczyn, w tym między innymi zaćmy, jaskry lub rzadkich chorób, np. centralnej surowiczej retinopatii (ang. CSCR), które zgłaszano po zastosowaniu glikokortykosteroidów podawanych ogólnoustrojowo lub miejscowo. Przewiduje się, że jednoczesne leczenie silnymi inhibitorami CYP3A4, w tym produktami zawierający ketokonazol i kobicystat, spowoduje zwiększenie ryzyka wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych z budezonidem. Należy unikać skojarzenia z tymi lekami, chyba że korzyści przewyższają zwiększone ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych glikokortykosteroidów. Jeśli nie jest to możliwe, okres między podaniem leków powinien być możliwie jak najdłuższy i można także rozważyć zmniejszenie dawki budezonidu do 8 mg/dobę. Po spożyciu dużych ilości soku grejpfrutowego (który hamuje aktywność CYP3A4 głównie w błonie śluzowej jelit) ekspozycja ogólnoustrojowa na budezonid po podaniu doustnym wzrosła około 2-krotnie. Podobnie jak w przypadku innych produktów leczniczych metabolizowanych głównie przez CYP3A4, należy unikać regularnego spożywania grejpfrutów lub soku grejpfrutowego jednocześnie z podawaniem produktu leczniczego (inne soki, takie jak sok pomarańczowy lub sok jabłkowy, nie hamują CYP3A4). Ze względu na możliwość zahamowania czynności nadnerczy wyniki testu stymulacji ACTH wykonywanego w ramach diagnostyki niedoczynności przysadki mózgowej mogą być fałszywe (niskie wartości). Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Oczekuje się, że produkt leczniczy nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Budezonid jest metabolizowany przez CYP3A4. Silne inhibitory CYP3A4 mogą zwiększać stężenie budezonidu w osoczu. Jednoczesne podawanie silnego inhibitora CYP3A4, ketokonazolu, lub spożywanie soku grejpfrutowego powodowało odpowiednio 6,5-krotny i 2-krotny wzrost biodostępności budezonidu w porównaniu z podawaniem samego budezonidu. W związku z tym należy spodziewać się istotnych klinicznie interakcji z silnymi inhibitorami CYP3A, takimi jak ketokonazol, itrakonazol, rytonawir, indynawir, sakwinawir, erytromycyna, cyklosporyna i sok grejpfrutowy, które mogą zwiększyć ogólnoustrojowe stężenie budezonidu. Jednoczesne leczenie induktorami CYP3A4, takimi jak karbamazepina, może zmniejszyć ekspozycję ogólnoustrojową na budezonid. Ze względu na niewielkie powinowactwo do CYP3A4 i P-gp, a także na postać użytkową, właściwości farmakokinetyczne (FK) i niską ekspozycję ogólnoustrojową, mało prawdopodobne jest, aby produkt leczniczy wpływał na ekspozycję ogólnoustrojową na inne produkty lecznicze. Doustne leki antykoncepcyjne zawierające etynyloestradiol, które są również metabolizowane przez CYP3A4, nie wpływają na farmakokinetykę budezonidu. Nie przeprowadzono oceny farmakokinetyki budezonidu podawanego w skojarzeniu z inhibitorami pompy protonowej (PPI). W badaniu oceniającym wartość pH w żołądku i dwunastnicy u zdrowych ochotników po wielokrotnym podaniu inhibitora pompy protonowej omeprazolu w dawce 40 mg raz/dobę, wartość pH w żołądku i dwunastnicy nie przekraczała poziomu wymaganego do rozpadu produktu leczniczego. Jest mało prawdopodobne, aby PPI takie jak omeprazol wpływały na wartość pH poza dwunastnicą. Leczenie budezonidem może zmniejszać stężenie potasu w surowicy, co należy wziąć pod uwagę w przypadku jednoczesnego podawania produktu leczniczego z produktami leczniczymi, których działanie farmakologiczne może być nasilane przez niskie stężenie potasu w surowicy, takimi jak glikozydy nasercowe, albo w przypadku jednoczesnego podawania z lekami moczopędnymi obniżającymi stężenie potasu w surowicy.

Należy unikać podawania w okresie ciąży, chyba że istnieją przekonujące powody uzasadniające stosowanie produktu leczniczego. Dane dotyczące wpływu na wynik ciąży po doustnym podaniu budezonidu u ludzi są nieliczne. Chociaż dane otrzymane z ograniczonej liczby zastosowań budezonidu wziewnego w okresie ciąży wskazują na brak działań niepożądanych, przewiduje się, że maks. stężenie budezonidu w osoczu będzie wyższe w przypadku leczenia produktem leczniczym w porównaniu z leczeniem budezonidem wziewnym. Wykazano, że u ciężarnych zwierząt budezonid, podobnie jak inne glikokortykosteroidy, powoduje nieprawidłowy przebieg rozwoju płodu. Nie ustalono, czy ma to znaczenie dla człowieka. Z tego względu nie należy stosować produktu leczniczego w okresie ciąży, chyba że stan kliniczny kobiety wymaga podawania budezonidu. Należy rozważyć spodziewane korzyści u kobiety w ciąży w porównaniu z potencjalnym ryzykiem dla płodu. Stwierdzono, że budezonid przenika przez barierę łożyskową. Nie ustalono, czy ma to znaczenie u ludzi. U noworodków narażonych na działanie glikokortykosteroidów w macicy może wystąpić niedoczynność nadnerczy; należy uważnie obserwować noworodki pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów niedoczynności nadnerczy. Budezonid przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Nie przeprowadzono badań dotyczących laktacji z zastosowaniem budezonidu podawanego doustnie, w tym produktu leczniczego, i nie są dostępne informacje na temat wpływu tego produktu leczniczego na niemowlę karmione piersią lub na wytwarzanie mleka. Nie można wykluczyć zagrożenia dla niemowlęcia karmionego piersią. W przypadku stosowania produktu leczniczego u matki karmiącej piersią należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać podawanie/powstrzymać się od podawania budezonidu, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Nie ma danych dotyczących wpływu budezonidu na płodność u ludzi. Po leczeniu budezonidem nie stwierdzono wpływu na płodność u szczurów.

W badaniu klinicznym III fazy produktu leczniczego najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były: trądzik zgłaszany u około 10% pacjentów, obrzęki obwodowe, obrzęk twarzy, przyrost mc. i wzrost liczby białych krwinek (każde z nich wystąpiło u około 5% pacjentów); miały one przeważnie łagodne lub umiarkowane nasilenie i przemijały, co odzwierciedla niską ekspozycję ogólnoustrojową na budezonid po podaniu doustnym. Działania niepożądane zgłaszane w kluczowym badaniu klinicznym III fazy z zastosowaniem produktu leczniczego oraz pochodzące z danych po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu. Zaburzenia krwi i układu limfatycznego: (często) wzrost liczby białych krwinek, wzrost liczby neutrofili. Zaburzenia endokrynologiczne: (często) cechy cushingoidalne. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) hipokaliemia; (często) cukrzyca. Zaburzenia oka: (rzadko) nieostre widzenie, niewyraźne widzenie. Zaburzenia naczyniowe: (często) nadciśnienie tętnicze. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) niestrawność. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) reakcje skórne (trądzik, zapalenie skóry). Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) skurcze mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) obrzęki obwodowe, obrzęki twarzy, przyrost mc., szczegóły patrz ChPL. Mogą wystąpić działania niepożądane typowe dla glikokortykosteroidów podawanych ogólnoustrojowo (np. cechy cushingoidalne, podwyższone ciśnienie tętnicze krwi, zwiększone ryzyk zakażenia, opóźnione gojenie ran, zmniejszona tolerancja glukozy, zatrzymanie sodu w organizmie z powstawaniem obrzęków, osłabienie mięśni, osteoporoza, jaskra, zaburzenia psychiczne, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, zwiększone ryzyko zakrzepicy). Te działania niepożądane zależą od dawki, czasu leczenia, jednoczesnego i wcześniejszego przyjmowania glikokortykosteroidów oraz indywidualnej wrażliwości. Nie wszystkie z tych działań niepożądanych obserwowano w programie badań klinicznych produktu leczniczego. Dzieci i młodzież: brak dostępnych danych.

Przypadki ostrej toksyczności lub zgonu po przedawkowaniu glikokortykosteroidów zgłaszane są rzadko. Nie przewiduje się, aby ostre przedawkowanie spowodowało istotne klinicznie następstwa, nawet w przypadku przyjęcia nadmiernie dużych dawek. W razie ostrego przedawkowania nie jest dostępna swoista odtrutka. Stosuje się leczenie wspomagające i objawowe.

Zakładane działanie produktu leczniczego polega na supresji śluzówkowych limfocytów B znajdujących się w kępkach Peyera w jelicie krętym, gdzie wytwarzana jest większość przeciwciał należących do klasy ubogiej w galaktozę IgA1 (Gd-IgA1). Przewiduje się, że zahamowanie ich proliferacji i różnicowania w komórki plazmatyczne w błonie śluzowej zmniejszy pojawianie się przeciwciał Gd-IgA1 i, co za tym idzie, powstawanie kompleksów immunologicznych w krążeniu układowym, co zapobiegnie późniejszym skutkom odkładania się kompleksów immunologicznych zawierających Gd-IgA1 w mezangium kłębuszków nerkowych objawiającym się jako kłębuszkowe zapalenie nerek i niewydolność nerek.

1 kaps. twarda o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 4 mg budezonidu.